Lent.az-ın müsahibi aktyor Ramin Hacıyedir. O, “Bacanaqlar”, “Qonşular” kimi seriallarda rol alıb. Aktyor daha çox “Məhəbbət” obrazı ilə yadda qalıb.
- Uşaqlıqda ləqəbiniz olub?
- Anam "Ramka" deyirdi. Elə bir ləqəbim olmayıb. Yadıma gəlmir. Lap Gəncədə də dostlarım fərqli bir ləqəblə səslənməyiblər mənə.
- Gəncədə böyümüsüz?
- Bəli, Gəncədə doğulub böyümüşəm. Universitetə qəbul olandan bəri isə Bakıdayam. 1995-ci ildə Qafqaz Universitetinin Biznes və menecment fakültəsinə qəbul oldum.
- Amma axıra qədər qalmamısız universitetdə...
- Bəli.
- Niyə yarımçıq qoyduz?
- Düşünürəm ki, gənc olaraq kiçik bir səhv etmişəm. İndi olsaydım, özümə bəraət qazandırmazdım. 3-cü kursda oxuyurdum. Bir türk dünya tarixi müəllimimiz vardı. Xürrəmilər hərəkatından danışırdı və Babəkin adı çəkiləndə "əstağfurullah" dedi. Mən etiraz elədim ki, Babək bizim üçün xalq qəhrəmanıdır. Növbəti dərslərdən birində heç Babəkə aid olmayan bir mövzudan danışanda gözümün içinə baxa-baxa Babəkin adını çəkib yenə "əstəğfürullah" dedi. Mən də çox əsəbiləşdim. Sonra rektorun yanına qalxdıq, orada da əsəbiləşdim və universitetdən çıxıb bir daha geri qayıtmadım. Heç sənədlərin arxasınca da getmədim.
- Həmin müəllim haralı idi?
- Türkiyəli. Mən onu da anlayıram. Babək dinimizi qəbul etməmişdi. Atəşpərəst idi. Amma o torpaq uğrunda savaşırdı. O müəllim də Babəkin adını çəkəndə "əstəğfürullah" deyirdi. Ona görə doğru ola bilər, amma mənim üçün Babək xalq qəhrəmanıdır.
- Amma sonra Türkiyədə davam etdirdiz təhsilinizi...
- Bəli. Bugünkü aktyor kimi bacarıqlarıma oranın təhsili böyük rol oynayıb.
- Orada qalıb işləmək istəməmisiz?
- Qızım dünyaya gəldi, ona görə də, orada qalmaq alınmadı. Həm də gəzməyi sevən adam deyiləm. Mənim yerimdə kim olsaydı, dünyanın çox ölkəsini gəzmişdi. Həvəsim yoxdur harasa getməyə. Mənim üçün maraqlı olan burada qalıb yeniliklər eləmək idi. KVN-də də oynamışam və orada da ilklər etmişəm.
- Həmin vaxtlar Azərbaycanda serial yox idi, demək olar...
- Bəli, sadəcə "İtkin gəlin" var idi. O da dram idi. Komediya serialını ilk mən çəkmişəm.
- Hazırda nə işlə məşğulsuz?
- Şükran Soltanovla yumoristik janrda videoroliklər çəkirik. Çalışıram ki, zəmanə ilə ayaqlaşım. Bu gün televiziya nə məni, nə də tamaşaçını qane etmir. Sadəcə öz çərçivəm daxilində, etikadan kənara çıxmadan nələrsə etməyə çalışıram. Hazırda Şükran Soltanovla birlikdə hazırladığımız kontentlər ən baxımlılar arasındadır.
- Televiziyada sizi qane etməyən nədir?
- Bu dəqiqə televiziyanın reytinqi düşüb. Televiziyaya daha çox yaşlı insanlar baxır. Mənim kontenetlərim isə nisbətən gənc nəslə xitab edir. Televiziyada məni qane etməyən şey maaş, qonorardır. Çəkdiyin əziyyətlə aldığın maaş uyğun gəlmir. Ona görə də, sosial şəbəkə daha yaxşıdır. Televiziyada iş görmək üçün sponsor axtarırdıq, amma indi sponsor bizi axtarır. Bəzən bəyənmədiyimiz bir məhsul olanda sponsorluğu qəbul da etmirik.
- Nəyin reklamını etməzsiz?
- Spirtli içkilərin, siqaretlərin, zərərli şeylərin reklamını qəbul etmirəm.
- Reklam qiymətləri nə qədərdir?
- Qiymət fərqlidir. Baxır nəyi reklam edirsən.
- Məsələn, enerji içkisinin reklamını neçəyə edirsiniz?
- Enerji içkisinin reklamını etmərəm. Onu Şükran edir. Bilirsiz, çox məqam var burada. Sponsorluq edən adamdan da çox şey asılıdır.
- İki övladınız var. Nəylə maraqlanırlar?
- Mənim üçün ən vacibi övladlarımın tərbiyəsidir. Böyüyü işləyir, balacası isə təhsil alır. Onlar nə desə, edirəm, arxalarında dayanıram.
- Bu yaxınlarda ARB-in müxbiri ilə aranızda problem yaşanmışdı...
- O müxbir gəncdir. Mənə çəkilişdən əvvəl demişdi ki, rahat ola bilərik? Dedim, əlbəttə. Rahatlıq olmasa, maraqlı alınmır. Bir az anlaşılmazlıq oldu, amma həll edildi. Məni Məhəbbət kimi tanıya bilərlər, amma Məhəbbət kimi rəftar etmək olmaz.
- Emin Ağalarovla, yaxın münasibətiniz var. Övladları ilə videolarınız çıxır qarşımıza. Birlikdə layihələriniz var?
- Emin Ağalarov da, övladları da bizi izləyirlər. Hətta Əli ilə Mikayıl mənim zarafatlarımı əzbər bilir. Bu mənə xoşdur. Mənə elə gəlir ki, hər bir aktyor üçün elə bir insandan diqqət görmək çox xoş olar. Mikayılla Əlinin "See Breeze"də layihələri var, biz onları reklam edirik. Hətta birgə televiziya layihəmiz var. Onu həyata keçirmək üçün daha çox işləməyimiz lazımdır.
- Layihə nədən ibarətdir?
- Serial çəkmək fikrimiz var. İstəyirik ki, tez ərsəyə gəlsin, amma bu məsuliyyəti dərk edirik, ona görə də çalışırıq, keyfiyyətli bir iş olsun.
- Vergi borcunuz var idi. Ödəyə bildiz?
- Hələ ki, yox.
- Nə qədər borcunuz var?
- 9800 manat vergi borcum yığılıb. Az idi, əslində. Vaxtında ödəniş edə bilmədim deyə, yığılıb bu qədər oldu. Amma ödənilməlidir. Dövlətin qayda-qanunu var.
- Özünüzü teatrda sınamaq istəmisiz?
- Bəli. Azərbaycan Dövlət Akademik Musiqili Teatrında işləmək istəmişəm. Hətta bir dəfə oranın rəhbərliyi ilə də danışdıq, amma sonra alınmadı. Lakin gedəcəm teatra. Teatr mənim üçün çox maraqlıdır, yenilikdir.
- Ümumiyyətlə, aktyorluq sənətində qazanc var?
- Aktyor gözləyir ki, onu çəksinlər və qonorar alsın. Baxır, siz nəyə deyirsiz qazanc. Biri var dolanışıq, biri də var ciddi qazanc. Başqa yerdən qazanc olmayanda çətin olur. Elə aktyor var ki, bir filmə 50 min manata çəkilir.
- Bəs serial?
- Seriala kimdir o qədər pul verən? 50 min bir serialın ümumi büdcəsidir.
- Sizin serialların büdcəsi nə qədər olur?
- 2000-ci ildə daun sindromlu uşağın baş qəhrəmanlığı ilə serial çəkmişəm. Onun bir bölümü 5 min manat idi.
- Azərbaycan yumorunu necə qiymətləndirirsiz?
- Hər şey nisbidir. Rus yumorunun qurşaqdan aşağı zarafat olması gözümüzün qabağındadır. Amma bizdə bu cür şeylər olanda daş-qalaq olunur. Məncə, doğru olan da budur. Bu bizə lazım deyil.
- Məhz Azərbaycan yumorunu soruşuram...
- Şükran Soltanovun səhifəsinə bizim videomuz qoyulur və o 1 milyon baxış toplayırsa, demək, bu, hansısa səviyyədən xəbər verir.
- Reytinq keyfiyyət göstəricisi deyil axı...
- Keyfiyyət anlayışını tənzimləyən yumordur. Bizim çəkdiyimiz yumoru hamı sevmir ki. Yumor incəsənətin ən ağır sahəsidir. Onu pisləmək üçün hər söz deyə bilərsən: Pisdir, bayağıdır, şitdir və sair.
- Yumorun bir intellektual səviyyəsi olmalıdır, mesaj ötürməlidir. İntellektual yükü olmayan yumor sadəcə lağlağıdır.
- Heç kim məcbur deyil yumorla tərbiyələndirsin. Tərbiyəni evdə valideyn verir. Əgər tərbiyəni onlar verirsə, heç bir yumor onu sarsıda bilməz. Mən niyə mesaj ötürməliyəm? Kimsə məndən nəsə umursa, bu onun düşüncəsidir. Mesaj ötürmək kimi bir öhdəliyim yoxdur. Dedik, güldük, dağılışdıq.
- Söhbət keyfiyyətli, intellektual, estetik yumordan gedir. Sadə bir misal çəkim:
Molla Nəsirəddinin məlum-məşhur lətifəsini xatırlayaq. Hərə bir söz deyir, axırda mollanın əlacı kəsilir, uzunqulağı dalına almalı olur... Bura ötürülən mesaj odur ki, hamının sözünə qulaq assan, uzunqulağı belinə alarsan.
- Hansısa zarafatdan nəsə götürmək istəyirsənsə, götürəcəksən.
- Axı hazırda rastlaşdığımız yumorda götürüləsi nəsə yoxdur...
- Yumora necə yanaşırsansa, onu da götürəcəksən. Məsələn, Məhəbbət obrazı bir "moşennikdir" və idmançı da bir az xam adamdır. Tamaşaçı Məhəbbəti xalqın təmsilçisi kimi görür, idmançını da imkanlı bir adam kimi. Xalqın adamı Məhəbbət gedib ondan nesəcə pul alır. Bu kiməsə xoş gəlir, kiməsə yox. Bəziləri düşünə bilər ki, baxın, gedib varlıdan pul alır. Bəziləri də deyir ki, nə var burada, getdi pulun aldı da. Yumor ona görə çox çətindir. Gülmək istəmirsənsə, min dənə mız tapacaqsan.
- O ssenariləri yazanda sizin üçün öncəlik nə olur?
- Gülməli olsun, tərbiyəsiz olmasın. Gülüb keçsin. Mən heç kimi tərbiyələndirmək istəmirəm. Cem Yılmaz, "Comedy Club" kimi ağzımı avara qoymuram.
- Elə bir yaş varmı ki, ondan sonra fəaliyyətinizi dayandırmağı düşünəsiniz?
- Bəli. Amma harada olursan ol, içində yaradıcılıq varsa, o üzə çıxacaq. 48 yaşım var və düşünürəm ki, bu yaş çəkdiklərimə mane olmur. Bəlkə, 50 yaşda başqa cür düşüncəm?
- Elə bir obraz var ki, onu qəbul etməzsiz?
- Məntiqsiz yerə qadın paltarı geyinmərəm. "Bacanaqlar"da olub, geyinmişəm, amma orada uyğun idi, məntiq var idi. Bəzən ssenaridə elə söz olur ki, onu demirəm.
- Rejissor kimi aktyora acıqlanansız?
- Bilirsiz necə, 1,2,3,4,5 dəfə, daha 6-cı dəfə də yox da. Rejissor psixoloq kimi olmalıdır. Aktyoru tanımaq lazımdır. Elə aktyor var ki, onu danlamasan, oynaya bilmir. Eləsi də var ki, bir kəlimə söz desən, küsür. Əvvəl daha çox əsəbiləşirdim, indi yox. Çox iynəli sözlər deyirəm. Heç vaxt kiminsə şəxsiyyətinə toxunmaram, alçaltmaram. Lakin çox pis iynələyirəm.
- Necə?
- Məsələn, deyirəm ki, elə bu cür oyununa görə də heç vaxt fəxri ad almayacaqsan. "İndi sən də aktyorsan?!" və sair. Amma ümumilikdə mənim setlərim çox şən keçir. Bu, yumordur. Kefi yaxşı olmalıdır ki, oynasın. Bir dəfə "Xalxın evi" serialında bir qıza əsəbiləşmişdim. Neçə dəfə dedim, olmadı. Çəkiliş qaldı səhəri günə. Sonra yenə alınmadı və onunla sağollaşdıq.
- Övladlarınıza qarşı necəsiz?
- Valideyn olaraq övladlarımı çox istəyirəm, amma əsəbişəndə də əsəbiləşirəm...
